Menurut Haugan (1972:287), perancangan bahasa ialah aktiviti normatif sesebuah akademi atau jawatankuasa bahasa, semua bentuk aktiviti yang dikenal nama pemupukan bahasa (language cultivation dan semua cadangan yang menuju ke arah reformasi bahasa atau penyeragaman.
Di Malaysia sendiri, perancangan bahasa ini giat dijalankan terutama oleh Dewan Bahasa dan Pustaka yang menjadi induk kepada setiap perancangan bahasa yang ingin dibuat. Di awal penubuhan DBP, badan ini digelar Balai Pustaka, namun atas cadangan Kongres Bahasa dan Persuratan Melayu III, namanya telah diubah kepada nama sekarang, iaitu DBP. Pada tahun 1959, melalui Akta Parlimen, DBP berubah menjadi sebuah perbadanan.
Tujuan utama penubuhan DBP ialah untuk memupuk dan memperkaya BM melalui penyelidikan, penerbitan, dan penyebaran bahan-bahan dalam BM. Sejak lebih 30 tahun penubuhannya, banyak kemajuan telah dicapai.
Kecemerlangannya dapat dilihat dalam aktiviti yang dijalankan oleh DBP, iaitu
1) Penyeragaman Bahasa
- DBP cemerlang menjayakan penyelesaian masalah ejaan, terutama tercapainya ejaan bersama Melayu-Indonesia pada tahun 1972. Aspek-aspek lain ialah penyeragaman tatabahasa dan sebutan.
2) Penerbitan
- DBP mengadakan bahan bacaan, terutama buku-buku teks untuk institusi pengajian. DBP turut menerbitkan majalah yang bermutu dan mendapat sambutan.
Oleh hal demikian, dapatlah kita nyatakan bahawa peranan DBP dalam proses perancangan bahasa amat besar. Tanpa adanya badan sebegini, nescaya perancangan bahasa di Malaysia tidak akan bergerak pantas.
No comments:
Post a Comment